Voorbeelden van reeds bekende praktische toepassingen: Het maken van interviews door kinderen, communicatie met andere scholen, toneelstukken spelen en tonen of snel beeldmateriaal voor de ouderavond verzamelen.
Wat ik echter nog niet gelezen heb is:”Het coachen van een leerling, een groep leerlingen of een hele klas met behulp van de flipcamera.”
Het woord video interactie zegt al heel veel. Naar aanleiding van videobeelden ontstaat er interactie tussen leerkracht en leerling. Het woord ´inter´ geeft aan dat beide partijen inbreng hebben en het woord´actie´ geeft aan dat er van beide kanten dus actie ondernomen kan worden. Dit vraagt een open houding van de leerkracht.
Dingen bespreekbaar maken in een groep is de sleutel tot een positief klassenklimaat.
Nu is het uiteraard niet zo dat iedereen maar gelijk met video interactie moet beginnen. Natuurlijk is het leuk om eens de klassensituatie te filmen tijdens het werken en dat later met de kinderen te bespreken. Mooier is om dit hulpmiddel te gebruiken om het klassenklimaat te verbeteren.
Hoe kun je dat aanpakken?
Leerkrachten kunnen door de compactheid en de eenvoud van de camera op een aantal willekeurige momenten filmen in de klas. Deze momenten moeten wel zorgvuldig worden gekozen. Advies is om te beginnen met situaties waarbij het ´goed´ gaat.
Na het filmen van een aantal momenten staat het gefilmde al snel op de computer. U verbindt de camera via usb rechtstreeks met de computer, hij wordt automatisch gedetecteerd en de filmpjes worden overgezet met 1 druk op de knop.
Met behulp van het digibord en een aantal gerichte kijkvragen (kom ik later op terug) kunt u de leerlingen laten zien “hoe het gaat” in de klas. Dat is aanleiding tot een gesprek en een afspraak of werkpunt.
Bij het begeleiden van een klein groepje of individuele leerling is het noodzakelijk een aantal momenten te kiezen om rustig met de betreffende leerling(en) naar de beelden te kijken. Zelf liet ik tijdens een creatieve activiteit mijn collega toezicht houden in de groep om vervolgens even zelf met een groepje leerlingen de klas te verlaten. De leerling(en) zit(ten) op dat moment in een uitzonderingspositie. Daarom is het van belang heel duidelijk aan te geven waarom u de opnamen maakt. Redenen daarvoor kunnen zijn: een zwakke concentratie van een leerling tijdens het werken, onrust tijdens lesovergangen, aandacht van de leerlingen bij instructie.
Bij de nabespreking gaat u uit van het positieve om te zorgen voor succeservaring. De leerlingen beschouwen en benoemen hun eigen gedrag op momenten dat het goed gaat.
Vragen hierbij kunnen zijn:
Bekijk het filmpje en schrijf/noem 2 dingen op waar je heel tevreden over bent.
Bekijk het filmpje en schrijf/noem 1 ding op waar je trots op bent.
Schrijf/noem op wat je opvalt als je naar jezelf kijkt?
Vervolgens trekt de leerkracht daar in overleg met de leerling conclusies en maakt afspraken. Dat kan in de vorm van een groepsplan zijn voor de aankomende week (refereren aan de gedragsregels van de school werkt natuurlijk perfect), maar er kan ook een persoonlijk plannetje worden gemaakt. Heel belangrijk daarbij: Kleine stapjes!
Vragen die bij deze fase passen:
Wat wil je aankomende toevoegen aan hetgeen je al kunt?
Wat wil je verbeteren?
Een week later kan hetzelfde proces worden herhaald om te kijken hoe het op dat moment gaat. Bij succes kan er een volgende actiepunt afgesproken worden. Werken met beloningen is hierbij een succesfactor. Voor de professionele leerkracht die dit planmatig aanpakt kan dit heel goed gaan werken.
Note: Leerkrachten die zelf bekend zijn met video interactie weten dat rust of onrust in een groep vaak in heel kleine dingen zit.
Heel belangrijk in dit verhaal is: In deze blog wil ik laten zien hoe leerkrachten op een eenvoudige innovatieve manier met behulp van een camera kunnen kijken en reflecteren op gedrag in de groep. Dat wil niet zeggen dat de oorzaak van onrust altijd bij leerlingen ligt.
Op het moment dat de leerkracht zichzelf ook laat filmen ontstaat er een completer beeld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten