Gateway School
Om acht uur gingen we met de metro richting het eerste scholenbezoek: De Gateway School in de wijk Westminster.
Dit is een primary school met ongeveer 700 leerlingen in de leeftijd van drie tot en met 11 jaar, best groot dus. Per leerjaar zijn er drie groepen met vijf geschoolde leerkrachten. Vanwege het feit dat 98% van de leerlingen Engels niet als eerste taal heeft is het een uitdaging om het Engels en alles wat met taal samenhangt goed aangeleerd te krijgen.
In Engeland wordt het onderwijs aangeboden vanuit de doelstellingen die in het curriculum staan en die opgesteld zijn door de regering.
De Gateway School scoort zeer goed. Zij geven aan dat dit mede te danken is aan het feit dat zij met vijf leerkrachten op drie groepen werken en omdat deze leerkrachten veel feedback kunnen krijgen van elkaar en van de, zeg maar, adjunct. Deze gesprekken bevorderen het plezier in het werk.
ICT-integratie
Het ICT-onderwijs is zeer goed geïntegreerd in de dagelijkse lespraktijk. Alle lokalen zijn voorzien van Activ-borden en ik vond het opmerkelijk met hoeveel gemak de leerkrachten de borden inzetten tijdens de instructie.
Tijdens de instructie zitten de kinderen op “ the carpet” , een vloerkleed van ongeveer 3 bij 5 meter dat op de grond voor het bord ligt. Dit werkt natuurlijk heel interactief. Een leerling kan zo snel opstaan van zijn/haar plek om wat op het bord te wijzen of te schrijven. Ik vond het bijzonder om te zien, maar het past volledig in de Engelse onderwijscultuur.
De ICT’er heeft ook als taak om het curriculum om te zetten naar een weekrooster voor alle groepen. Vervolgens wordt er het een en ander op de ELO gezet. In Engeland wordt er al op basisscholen met ELO’s gewerkt. Ouders krijgen inzage in de prestaties en leerlingen krijgen inzage in hun huiswerk. Gesprekken met leerkrachten worden ook al veelal via de ELO gevoerd.
Daarnaast doet Gateway veel moeite om de ouders op school uit te nodigen tijdens gespreksochtenden, omdat de taal een grote barrière is.
De school beschikt over een goed ingerichte computerruimte met zo’n dertig pc’s en een Activboard, daarnaast een lokaal met vijf Apple’s. Geweldig, want hiermee kan fantastische multimedia gemaakt en bewerkt worden. Wat een luxe om dat te zien.
Na de vrije rondwandeling door de school en niet te vergeten de eetzaal, werden we terug verwacht in de ontvangstruimte waar we nog (oplos)koffie kregen. Tsja, als je trek hebt, smaken alle soorten koffie, dus ook een schepje uit een potje.
Het bezoek werd afgerond met een dankwoord voor de gastvrijheid en we vertrokken lopend richting school nummer twee, de Barrow Hill Junior School.
Ergens halverwege liepen we over hèt zebrapad: van de LP Abbeayroad van The Beatles, maar dit terzijde. Na een snelle lunch in een restaurant gingen we op zoek naar Barrow Hill.
Barrow Hill Junior School
De school vonden we redelijk eenvoudig, maar de voordeur niet. Uiteindelijk hebben we zomaar een deur opengedaan en zijn we naar binnen gelopen. We kwamen met z’n elven uit in de gymzaal, waar we vriendelijk werden doorverwezen richting gang. We liepen door een heel lange gang met een trap naar beneden en aan het eind van deze trap stond de principal ons op te wachten met z’n rug naar de voordeur. De school was net verbouwd en hij was trots op de nieuwe entree. Kwamen wij aangelopen: dwars door zijn school!
Deze Welshman hield vervolgens een heel betoog over zijn school, met aansluitend een rondleiding.
In dit zeer oude gebouw waren de meeste lokalen doorgebroken, zodat van twee lokalen een lokaal gemaakt is, met een instructie- en een werkgedeelte. Ook hier lagen allemaal carpets, vooraan bij het digibord.
Het kind als geheel
Dit gebouw straalde een visie uit waarbij het kind gezien wordt als geheel en waarbij de focus niet op resultaten ligt. Ik ervoer dat wel als bijzonder, want het curriculum moet wel behaald worden.
opvallend vond ik dat we tijdens de rondleiding zomaar onvoorbereid in een binnenzwembad terechtkwamen! Sport staat op het rooster, dus wordt er gesport. Zo eenvoudig is het dus. Volgens het curriculum moet er ook een vreemde taal aangeleerd worden en dat was op Barrow Hill Italiaans.
Er was een toneelruimte, een muziekkamer, een gymzaal (maar die hadden we al gezien…) en tot slot een geweldig mooi ingerichte computerruimte. Op maat gemaakt meubilair en Dell systemen op zeer praktische standaards. Prachtig, maar we hebben deze ruimte (helaas) niet in gebruik gezien.
Ook op deze school is het gebruik van de digiborden heel gewoon en vanzelfsprekend.
Woordenhaai
Tot slot kregen we een demonstratie door drie leerlingen in de kamer van de principal. Een directiekamer dus met ook een digibord aan de muur. Deze leerlingen lieten aan ons zien hoe zij omgaan met ICT. Speciaal voor the Dutch people was het Nederlandse programma Woordenhaai geïnstalleerd en zij lieten de werking daarvan aan ons zien. Wat een lef om een dergelijke demonstratie zomaar te durven doen.
Het grote verschil tussen de beide scholen bevond zich op het terrein van de visie. De ene school was trots op het scoren van hoge resultaten en de andere school was trots op het gelukkig uitziende kind.
Boeiend om dit verschil in de praktijk te zien.
We werden uitgeleide gedaan door de voordeur, zoals het hoorde.
Elma: heel hartelijk dank voor dit persoonlijke en boeiende verslag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten